Επιμέλεια Ρεπορτάζ: Γιάννης Β. Καραπανάγος
Ο αείμνηστος Δημήτρης Σ. Δόσχορης καταγόταν από την Περαχώρα Κορινθίας, όπου και τελείωσε το Δημοτικό Σχολείο. Αργότερα ολοκλήρωσε τις (τότε) Γυμνασιακές του σπουδές σε νυκτερινό Γυμνάσιο της Κηφισσιάς, διότι την ημέρα εργαζόταν και παρακολουθούσε Σχολή αγγλικής Γλώσσας.
Δεν πρόφθασε να δοκιμάσει την εισαγωγή του στα ελληνικά Πανεπιστήμια, διότι έφυγε για τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, και συγκεκριμένα στην πόλη Σικάγο του Ιλλινόϊς, με κρατική υποτροφία.
Γράφτηκε στο φημισμένο Πανεπιστήμιο NORTHWESTERN του Σικάγου, απ΄ όπου έλαβε το πτυχίο BACHELOR OF PHILOSOPHY, με δικαίωμα εγγραφής σε σχολή μεταπτυχιακών σπουδών σε τέσσερις τομείς: φιλοσοφία, πολιτικές επιστήμες, ιστορία της Ευρώπης και φιλολογία. Το δικαίωμα αυτό του το παρείχε ο αριθμός ''πιστωτικών μαθημάτων'' που είχε επιτυχώς ολοκληρώσει.
Προτίμησε το μεταπτυχιακό Τμήμα Πολιτικών Επιστημών (πολιτικής φιλοσοφίας), του καθολικού Πανεπιστημίου LOYOLA του Σικάγου Ιλλινόϊς, απ΄ όπου απεφοίτησε ένα χρόνο νωρίτερα του καθορισμένου, λόγω υψηλής επίδοσης.
Το πτυχίο MASTER OF ARTS του απενεμήθη αφού παρήλθαν δυόμιση χρόνια από το χρόνο εγγραφής του, σύμφωνα με τους πανεπιστημιακούς κανονισμούς. Επανερχόμενος στην Ελλάδα, απέκτησε δύο ισοτιμίες. Μία από ΔΙΚΑΤΣΑ και μία από το Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Στην Ελλάδα επέστρεψε το 1978, και μετά από επιτυχή γραπτό διαγωνισμό για ''ειδικούς επιστήμονες σε θέματα Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων'' εισήχθη στην Υπηρεσία της ΕΟΚ παρά τω Υπουργείω (τότε) Συντονισμού (νυν Εθνικής Οικονομίας).
Από την υπηρεσιακή και κοινωνική του θέση, δεν έπαψε ποτέ να ιχνηλατεί και να αξιολογεί τις πολιτικές και κοινωνικές παλινδρομήσεις της Ελλάδας και των Ελλήνων, στο εσωτερικό και στο εξωτερικό.
Μέλημά του ήταν να συσχετίζει τη θεωρητική γνώση με την εμπειρία, έχοντας σαν πρότυπο τα ''Πολιτικά'' του Αριστοτέλη, αφού ο ίδιος ήταν βαθύς και ακάματος μελετητής (φαινόμενο σπάνιο στον επιφανειακό μας κόσμο, σήμερα), της Πλατωνικής και Αριστοτελικής φιλοσοφίας, του Ομήρου και Θουκυδίδη, απ΄ όπου πήγαζε κάθε γνωστική του δραστηριότητα.
Το εύρος της εμπειρίας του επεκτεινόταν και στην άσκηση της διδασκαλίας, τόσο στο εξωτερικό όσο και στο εσωτερικό, αναλύοντας πολιτικά κείμενα, της ειδικότητάς του.
Παράλληλα, αρθρογραφούσε, συνεχώς, σε περιοδικά ανάλογου περιεχομένου και στον ημερήσιο τύπο.
Ο αείμνηστος ζούσε με την οικογένειά του στην Αθήνα.
Το πρώτο του βιβλίο με τίτλο ''Ιχνηλατώντας την Κοινωνία'', εκδόσεις Αστροναυτική, Αθήνα 1994, αποτελείται από ενότητες και έχει τη μορφή Δοκιμίου. Χωρίζεται σε πέντε ενότητες (Κεφάλαια), το περιεχόμενο των οποίων αναφέρεται σε προβλήματα φιλοσοφικά-κοινωνικά-πολιτικά, τα οποία αναφύονται από έλλειψη εγκράτειας των ανθρώπων, από έλλειψη προσανατολισμού, αλλά και από έλλειψη σωστής, θεσμικής αναμόρφωσης.
Στο βιβλίο του αυτό ο συγγραφέας ακολούθησε την Αριστοτελική μέθοδο, που αναφέρεται στα Πολιτικά, δηλαδή: την ιχνηλάτηση, καταγραφή και κριτική προβλημάτων της παγκόσμιας αλλά κυρίως της ελληνικής κοινωνίας.
Το βιβλίο του "Η Τηράφερνη και άλλα διηγήματα", εκδόσεις Δρυμός, Αθήνα 2006, περιέχει 15 αφηγήματα, που είναι εμπνευσμένα από την ιδιαίτερη πατρίδα του, την Περαχώρα και την περιοχή των Αλκυονίδων, καθώς και από τους ταπεινούς και απλούς ανθρώπους της, κυρίως θαλασσινούς και ξωμάχους, αγρότες και ψαράδες, που μοχθούν για την καθημερινή τους επιβίωση.
Επίσης το βιβλίο του ''Αντί γλάροι, κόρακας σιμώνει τον ψαρά'', εκδόσεις λεξίτυπον, Αθήνα 2010, περιέχει δύο έμμετρα μακροσκελή αφηγήματα, τα οποία προβάλλουν κυρίως τα αλληλέγγυα συναισθήματα των ανθρώπων μιας άλλης, απόμακρης, εποχής.
Τέλος, στο βιβλίο του ''Δοκίμια Σύγκρισης και Αντιπαραβολής'', εκδόσεις Πελασγός, Αθήνα 2014, κύρια επιδίωξη του συγγραφέα δεν ήταν να προβάλει τις ηγετικές μορφές της αρχαίας ελληνικής σκέψης μόνο, αλλά να καταδείξει το βαθμό και τη χρονική επιρροή της σκέψης τους στα μετέπειτα κλασσικά έργα των διαφόρων φιλοσόφων και στοχαστών. Εν ολίγοις, τα δοκίμια αυτά δεν δίνουν τόσο έμφαση στην φιλοσοφική και πολιτική φιλοσοφική υπεροχή των διαφόρων φιλοσόφων και στοχαστών, έναντι όσων προηγήθηκαν και ακολούθησαν, όσο στην γόνιμη αντιπαραβολή, ως μέτρο σύγκρισης και ανάλυσης των συγκεκριμένων γραπτών έργων, τα οποία μνημονεύονται εδώ.
Διεξερχόμενος ο ειδικός γνώστης τα πεδία αυτά, φιλοσοφίας και πολιτικής φιλοσοφίας, συμπεριλαμβανομένων και ιστορικών στοιχείων, όλα μέρος της ελληνικής Γραμματείας, συχνά θα διακρίνει, μεταξύ των άλλων, τη διανοητική προσπάθεια του συγγραφέα να καταδείξει ότι τα αριστοτελικά έργα αποτελούν, κατά ένα μεγάλο ποσοστό, ερμηνευτική προέκταση του πλατωνικού corpus. Δίνει έτσι έναυσμα στον μελετητή των έργων των δύο Ελλήνων φιλοσόφων και του αποκαλύπτει ότι αν εγκύψει στη σπουδή τους, θα πεισθεί για τον εμπλουτισμό των αριστοτελικών κειμένων με βασικές αρχές και έννοιες από τους πλατωνικούς διαλόγους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.